Fistball

Fistball

Siatkówka na siedząco

Siatkówka na siedząco

Sportowa gra zespołowa, będąca odmianą tradycyjnej piłki siatkowej. Gra została wymyślona jako sport dla osób niepełnosprawnych. Obecnie uprawiają ją również pełnosprawni siatkarze.Powstała z połączenia dwóch gier: niemieckiego sitzballu oraz siatkówki. Powodem utworzenia gry był fakt, że sitzball był grą zbyt mało energiczną. Początkowo siatkówka na siedząco była grą przeznaczoną dla relaksu. Z biegiem czasu przekształciła się w sport, który wszedł w skład dyscyplin olimpiady dla niepełnosprawnych. W 1980 roku po raz pierwszy odbyły się rozgrywki paraolimpijskie w tej dyscyplinie.Siatkówkę na siedząco wprowadził w 1956 roku Holenderski Komitet Sportowy. Od roku 1967 rozpoczęły się regularne rozgrywki Mistrzostw Świata. W pierwszych Mistrzostwach Świata w sitting-ballu uczestniczyły reprezentacje jedynie z siedmiu krajów. Obecnie dyscyplina ta uprawiana jest w ponad 60 krajach. Wzrost popularności tej odmiany siatkówki spowodował, iż rozgrywane są również Mistrzostwa Europy oraz Mistrzostwa Regionów. Od roku 1993 wszystkie rozgrywki odbywają się w dwóch kategoriach: męskiej i żeńskiej.

Zasady gry

Zasady gry tej dyscypliny są bardzo podobne do zasad piłki siatkowej. Mecz siatkówki na siedząco trwa do trzech wygranych setów. Seta wygrywa drużyna, która zdobyła 25 punktów z dwupunktową przewagą. Punkt dla drużyny przyznaje się, gdy po prawidłowym zagraniu piłka dotknie boiska przeciwnika. Zdobywa się również punkt wtedy, kiedy przeciwnik popełni błąd. Piłka może być odbijana każdą częścią ciała. Jeśli piłka jest podnoszona, pchana, czy rzucana uznaje się ją za przetrzymaną.

Boisko

Boisko do gry jest prostokątem o wymiarach 10 m x 6 m. Boisko na dwa równe pola gry o wymiarach 5 m x 6 m dzieli linia środkowa. Na każdym polu, w odległości 2 metrów od linii środkowej, wyznacza się równolegle linie oddzielające pole obrony od pola ataku. Nad linią środkową zawieszona jest siatka. Dla kobiet wysokość zawieszenia siatki wynosi 105 cm, a dla mężczyzn 115 cm.

Zawodnicy

W grze rywalizują dwie drużyny. Każda drużyna na boisku liczy po sześciu zawódników, a pełny jej skład łącznie z rezerwowymi powinien wynosić 12 osób. Zawodników każdej drużyny obowiązuje jednolity strój (koszulki, spodenki) z numerami na koszulkach.

Zawodnicy rezerwowi mogą wejść na plac gry, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

• zmiana musi być zgłoszona u sekretarza zawodów.
• zmiany zawodników dokonuje się w czasie przerw w grze, na prośbę kapitana lub trenera drużyny.
• w jednym secie można dokonać 6 zmian. Każdy z zawodników rozpoczynających grę może zejść i powrócić na boisko na swoje miejsce.

Zawodnicy rozpoczynają grę ustawieni na swoich polach (w linii ataku i linii obrony). Po wykonaniu zagrywki zawodnicy zajmują dowolne miejsce na boisku. Rotacja następuje zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Blokowani( ciekowostka)

W bloku mogą uczestniczyć zawodnicy linii ataku. Dozwolone jest blokowanie zagrywki przeciwnika.W standardowej odmianie siatkówki nie można blokować zagrywki przeciwnika

Siatkówka zimowa

Siatkówka zimowa(snow volley)

Snow volley nie jest nową dyscypliną, bo powstał już w 2009 roku w Austrii i szybko zyskał swoich zwolenników. Zasady są bardzo podobne do siatkówki plażowej, ale największą różnicą jest nawierzchnia. Zawodnicy rywalizują na śniegu i nie grają boso, lecz w korkach piłkarskich. Gra się do dwóch wygranych setów do 11, choć bywają finały, w których gra się do trzech wygranych setów. Podłoże jest śliskie, więc siatkarze muszą znaleźć sposób na sprawne poruszanie się po boisku, które ma takie same wymiary jak to w plażówce. Pozostałe zasady są identyczne.

Ciekowostka

Na ostatnich igrzyskach Olimpijskich w Pjongczangu zorganizowano mecz pokazowy z gwiazdami siatkówki, pojawili się m.in.Emanuel Rego, Giba, Vladimir Grbić czy Yeon-)Koung Kim . Zabrakło co prawda przedstawicieli śnieżnej odmiany volleya, ale można powiedzieć, że promocja odnogi siatkówki udała się, dopisali kibice, a i samym zaproszonym bardzo podobała się ta przygoda .Światowa organizacje siatkówki CEV i FIVB zaczynają poważnie rozważać myśl ,aby nowo co narodzona odmiana siatkówki zagościła na stale w programie następnych igrzysk olimpijskich które odbęda sie w Pekinie w 2022 roku.

Siatkówka plażowa

Siatkówka plażowa

 Sportowa gra zespołowa. Odmiana piłki siatkowej – jest rozgrywana na piasku. Od roku 1996 jest to dyscyplina olimpijska

Krótka historia

Za najbardziej prawdopodobne miejsce narodzin popularnej plażówki uznaje się plażę Waikiki na Hawajach, gdzie już w 1915 roku poznano tę odmianę siatkówki. Gra szybko zyskała na popularności i w 1920 roku w Santa Monica w Kalifornii powstały pierwsze boiska, na których rozegrano historyczne zawody siatkówki plażowej. Do Europy siatkówka plażowa dotarła za pośrednictwem żołnierzy amerykańskich, którzy stacjonowali na starym kontynencie w latach 30. Zespoły siatkówki plażowej liczyły początkowo sześć, cztery lub trzy osoby. Po raz pierwszy drużyny zagrały w składach dwuosobowych w 1930 roku.

Specyfika

Gra zdeterminowana jest przez podłoże. Podczas gry, odbywającej się na otwartej przestrzeni, dodatkową trudność stanowi tor lotu piłki(brak punktów odniesienia jak w sali sportowej), lub też nieoczekiwane zmiany jej prędkości i kierunku spowodowane wiatremj. Mimo że większość elementów techniki występuje zarówno w hali, jak i na plaży, to jednak piłka siatkowa – plażowa posiada odrębne, zmodyfikowane przepisy gry. Różnice występują również w taktyce gry.

Regulamin

1. Boisko
   • wymiary boiska to 16 X 8 m, czyli dwie połowy po 8 X 8 m.
   • nie ma linii środkowej.
   • linie wyznaczające boisko, to taśmy o szerokości 5 – 8 cm
   • Wysokość siatki mierzona od środka pola gry (wysokość siatki na liniach nie może przekraczać oficjalnej wysokości o więcej niż 2cm):
     • 2,43m – mężczyźni
     • 2,24m – kobiety
   • teren do gry musi być przygotowany na zniwelowanym piasku, o możliwie płaskiej i jednorodnej powierzchni, wolnej od kamieni, muszelek i innych przedmiotów mogących spowodować kontuzje zawodników
   • piasek musi być drobnoziarnisty
   • boisko nie może stwarzać dla zawodników niebezpieczeństwa kontuzji
   • linie muszą być koloru kontrastującego z piaskiem (zalecany ciemnoniebieski)
   • linie powinny być wykonane ze sznurków lub taśm o dużej trwałości
   • siatka posiada długość 8,5 m, a umieszczone na niej taśmy po 5 – 8 cm. Na taśmach dolnej i górnej mogą być reklamy sponsorów
2.  Piłka do siatkówki plażowej

   Piłka jest z innego materiału niż piłka do gry w hali. Ma mniejsze ciśnienie wewnątrz piłki, które wynosi 0,175 – 0,225 kg/cm². Pozostałe parametry piłki są podobne. Zalecany jest kolor żółty lub inny jasny. Piłka do oficjalnych rozgrywek siatkówki plażowej: Mikasa VLS300.

3. Drużyna:
   • składa się z dwóch zawodników.
   • nie ma trenera.
   • przed rozpoczęciem spotkania zawodnicy z linii końcowej boiska muszą podbiec do siatki i przywitać się z przeciwnikami.
   • tylko kapitan może rozmawiać z sędziami, prosić o czas i przerwę na odpoczynek.
   • obaj zawodnicy po zawodach podchodzą do sędziów i dziękują im za prowadzenie spotkania.
4. Zasady gry
   • gra się: do dwóch wygranych setów do 21 pkt.,wygrana drużyna musi posiadać dwa punkty przewagi. Nie ma punktu końcowego. W razie stanu po 1 w setach, rozgrywana jest trzecia partia, którą toczy się na takich samych zasadach, tyle że do 15 pkt.
   • piłka może być odbita każdą częścią ciała.
   • celem gry jest przebicie piłki nad siatką na stronę przeciwną i zapobieżenie, aby nie upadła we własnym polu gry
   • piłka jest wprowadzana do gry przez zawodnika zagrywającego, który zagrywa piłkę dłonią lub ręką posyłając ją na stronę przeciwnika
   • zespół ma prawo do trzech odbić, aby przebić piłkę na stronę przeciwną
   • zawodnik nie ma prawa do dwóch odbić następujących bezpośrednio po sobie (z wyjątkiem bloku)
   • wymiana toczy się do momentu upadku piłki na boisko, poza boiskiem lub gdy zespół nie przebije piłki na stronę przeciwną
   • W secie po zdobyciu siedmiu kolejnych punktów następuje zmiana stron boiska. Drużyny zmieniają strony i bez przerwy przystępują do dalszej gry.
   • zespoły mają po jednej przerwie na odpoczynek w secie.
   • przerwa między setami trwa 60 sek., przerwa na odpoczynek 30 sek (zawodnicy mają po 15 sekund na wejście i zejście z boiska – całkowity czas przerwy nie może przekroczyć 60 sekund).
   • dotknięcie piłki w bloku liczone jest jako pierwsze odbicie.
   • zawodnicy nie mogą kiwać piłki palcami
     

     Technika odbić

     1. Nie wolno atakować (przebijać piłki na stronę przeciwnika) w formie kiwnięcia – odbicia piłki „palcami” jednej ręki. W przypadku ataku „palcami” oburącz jest to dozwolone jedynie, kiedy kierunek odbicia piłki jest prostopadły do linii ramion (zarówno odbicie do przodu jak i do tyłu).
     2. Odbicie atakujące może być wykonane otwartą dłonią, grzbietem dłoni, pięścią oraz każdą inną częścią ciała.
     3. Każde odbicie oburącz palcami musi być nienaganne („czyste”). Wyjątkiem jest obrona silnego ataku, gdzie piłka może być lekko przytrzymana. Przy zachowaniu warunku czystego odbicia, można piłkę zagrać również do tyłu.
     4. Obrona poprzez odbicie otwartą dłonią (dłońmi) od dołu jest błędem.

Piłka siatkowa

Piłka Siatkowa

Sport drużynowy, w którym biorą udział dwa zespoły po 6 zawodników w każdym (rozgrywający, atakujący, dwóch środkowych i dwóch przyjmujących oraz libero). Na boisku przebywa jednak tylko sześciu zawodników, libero zmienia się ze środkowym będącym w linii obrony, gdy drużyna przyjmuje zagrywkę.

Krótka historia

Pomysłodawcą reguł gry w piłkę siatkową był William G. Morgan – na co dzień nauczyciel wychowania fizycznego w Young Men’s Christian Associaton  (YMCA) w Holyoke w Massachusetts. 9 lutego 1895 odbył się w tamtejszej sali gimnastycznej premierowy pokaz stworzonej przez niego dyscypliny, którą wówczas nazywa Minottee

Zasady i cele gry

Celem gry jest przebicie piłki nad siatką tak, by upadła na boisku drużyny przeciwnej lub zmuszenie rywali do popełnienia błędu (np. odbicia piłki w aut). Piłkę można odbijać (nie może być złapana lub rzucana) dowolną częścią ciała. Jeden i ten sam zawodnik nie może odbić piłki dwa razy z rzędu (z wyjątkiem pierwszego odbicia następującego po bloku, oraz pierwszej piłki przy odbiorze ataku – warunek: kilka odbić musi być w jednej akcji), a drużyna może piłkę odbić maksymalnie 3 razy (nie licząc dotknięcia piłki przez blok), zanim przebije ją na stronę przeciwnika.

Siatkówka polega na odbijaniu piłki dowolną częścią ciała (najczęściej rękoma) tak, aby przeleciała ona nad siatką i dotknęła połowy boiska należącej do przeciwnika. Każdy zespół może wykonać trzy odbicia – odbiór, wystawa i atak – każde następne jest błędem. Punkty zdobywa się na wiele sposobów, na przykład, gdy piłka dotknie połowy boiska przeciwnika lub gdy upadnie ona poza boiskiem, a rywal dotknął jej jako ostatni. Gra toczy się do momentu, gdy jedna z drużyn wygra 3 sety (w grupach młodzieżowych 2 – młodziczki i młodzicy) – w każdym z nich rywalizacja toczy się do zdobycia 25 punktów przy przewadze co najmniej dwóch punktów. Przy wyniku 24:24 gra toczy się „na przewagi”, dopóki któraś z drużyn osiągnie dwupunktową przewagę nad drugą. Wyjątek stanowi piąty set, nazywany „setem decydującym”, który jest rozgrywany, jeśli stan meczu po 4 setach wynosi 2:2. W tym secie zawodnicy grają do 15 punktów, również przy przewadze co najmniej dwóch punktów.

Zagrywka (lub też serwis) jest wprowadzeniem piłki do gry mające na celu zdobycie punktu lub utrudnienie jej przyjęcia przeciwnikowi.  Zagrywkę wykonuje się zza linii końcowej boiska ze strefy zagrywki sposobem dolnym lub górnym. Piłka po zagrywce może dotknąć siatki pod warunkiem, że przeleci na stronę przeciwnika. Drużyna przeciwna nie może blokować zagrywki ani atakować piłki, kiedy ta znajduje się całkowicie powyżej siatki i nad polem ataku.

Witaj, świecie!

Witaj!

Jestem ogromną fanką siatkówki i nie tylko! Uwielbiam wszelkiego rodzaju sporty, ale jednak to piłka siatkowa będzie tematem mojego bloga. Postaram się wam przekazać, jak najwięcej Może zachęca was chociażby do śledzenia tego sportu, a może nawet zapragniecie spróbować swoich sił w tej dyscyplinie sportowej, bo jak wiadomo nigdy nie jest za późno!